rüzgarla mutluluk oyunu oynardım çocukluğumda, sonra güneşle konuşurdum ışığını esirgemesin diye, pembe pancurları olmasada çiçekler içinde bir ev düşlerdim,rengarenk cennet çiçekleri...bir çift yeni papuç ve bembeyaz bir entari, çocukluğumun vazgeçilmez hayali...çubuklardan bezediğim bebeklerle oynamak güzeldi ama ben yinede sarı saçlı bir bebeğim olsun isterdim,saçlarını tarayıp giysilerini giydirmeyi hayal ettim düşlerimde...kağıttan yaptığım gemiyle beraber düşlerimide yüzdürdüm azgın sularda...kimi zamansa;uçurtmanın kanadına taktım düşlerimi bulutlara uçsun diye...düşler ve çocuk...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder